Robocop και Marx

H ταινία Robocop(1987) είναι σίγουρα γνωστή σε όλους. Μια φουρουριστική περιπέτεια, με έναν (κατά την γνώμη μου) απολύτως μαρξιστικό πυρήνα.

.

Ο πρωταγωνιστής (Paul Weller) είναι ένας αστυνομικός, που κάποια στιγμή μπλέκει σε μια κωλοκατάσταση και δολοφονείτε άγρια και σαδιστικά (μην ξεχνάμε ότι σκηνοθετεί ο

Paul Verhoven). Πέφτει στο καθήκον. Οι εργοδότες του όμως, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το ίδιο το κράτος(πίσω από το οποίο κρύβεται μια τεράστια πολυεθνική εταιρία), δεν τον αφήνει να αναπαυτεί εν ειρήνη και κυρίως χωρίς να πάρει άδεια από κανέναν, το ανασυναρμολογεί τοποθετώντας μέσα του μηχανικά εξαρτήματα, μετατρέποντάς τον έτσι σε ένα άβουλο και προγραμματισμένο ρομπότ, που το μόνο 'δικαίωμα' που έχει έναι να εκτελέι εντολές.

.

Έχουμε απόλυτη ισοπέδωση της προσωπικότητας, την καταπάτηση των πρωσοπικών ελευθεριών του πρωταγωνιστή. Η ίδια του η ύπαρξη θυσιάζεται στο βωμό της αποτελεσματικότητας και των αναγκών του συστήματος.

Τελικά υπερισχύει το ανθρώπινο στοιχείο, για να έχουμε έτσι και τις υπαρξιακές/ανθρωπιστικές πινελιές και θέματα βιοηθικής που υπάρχουν σε όλα τα φιλμ Ε.Φ. που βγάζει το Hollywood.

.

Σκεφτείτε, αν ο ήρωας δεν ήταν μπάτσος (cop), δηλαδη ένα πιονι του συστήματος, και ήταν, ας πούμε, ένας απλός εργάτης (Roboworker) ο οποίος σκοτώνεται σε ατύχημα στην δουλειά και τα αφεντικά του αποφασίζουν να το αναστήσουν μετατρέποντάς τον σε ρομπότ, αγνοώντας την ατομικότητά του και την οικογένειά του. Τότε οι μαρξιστικές προεκτάσεις θα ήταν σίγουρα πιο εμφανείς.

.

Άλλωστε είναι περίπου πραγματικότητα, οι αστυνομικοί αντιμετοπίζονται από την εκάστοτε εξουσία σαν άβουλες μηχανές. Η ταινία Robocop είναι περίπου προφητική, παραμένει βεβαίως στην επιφάνειά της μια καλογυρισμένη (είναι η αλήθεια) macho περιπέτεια γεμάτη κλισέ.