Τα soundtrack πάντα είχαν ενδιαφέρον για τους λάτρεις του σινεμά, αλλά και τις μουσικής. Μάλιστα, εδώ και χρόνια, οι αυθεντικές πρώτες εκτυπώσεις σε βινύλιο εκτιμώνται πολύ ακριβά (όσα δεν θεωρούνται ανεκτίμητα) και έχουν αποκτήσει τεράστια συλλεκτική αξία. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί κυκλοφορούσαν σε ελάχιστα αντίτυπα και σε πολύ μικρή έκταση.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα soundtrack blaxploitation ταινιών, καθώς πολύ γνωστοί μαύροι συνθέτες και ερμηνευτές (Curtis Mayfield, Isaac Hayes, James Brown κ.α.) έχουν υπογράψει την μουσική, δημιουργώντας μάλιστα αξεπέραστα αριστουργήματα (Superfly, Shaft κ.α.).
Τα τελευταία χρόνια όμως, έχουν βγει στην επιφάνεια μουσικές exploitation ταινιών, κυρίως ιταλικής παραγωγής, στα οποία έχουν στρέψει την προσοχή τους οι συλλέκτες (έχουν γνώση οι συλλέκτες!). Beat, Lounge, Bossa Nova, Ambient Electronic, Psychedelic και ένα σωρό άλλα είδη μουσικής μπορείτε να βρείτε στα soundtrack αυτών των υπέροχων ταινιών.
Ας ξεκινήσουμε την αναφορά μας από την μουσική που έχει γράψει ο Ennio Morricone για δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, giallo, zombie movies, soft porno (και δεν συμμαζεύεται), η οποία επανεκδίδεται, ασταμάτητα, σε αμέτρητες συλλογές τα τελευταία χρόνια.
Όμως ο αδιαμφισβήτητος άρχοντας σε αυτού του είδους τα soundtrack (μεγαλύτερος κι από τον Morricone), είναι ο Piero Piccioni, ο οποίος δημιούργησε ολόκληρη μουσική σχολή στην Ιταλία, την λεγόμενη beat μουσική. Έντυσε με τους ήχους του πάρα πολλά crime movies, από τις αρχές της δεκαετίας του 60 και για πολλά χρόνια, και είχε μάλιστα και αξιοσημείωτη διεθνή καριέρα. Μέχρι κι οι αδερφοί Κοέν χρησιμοποίησαν ένα τραγούδι του (στην ταινία ‘The Big Lebowski’).
Στα μέσα της δεκαετίας του 70, ο σκηνοθέτης Dario Argento ζητά από το συγκρότημα Goblin να γράψει μουσική για την ταινία Profondo Rosso. Η επιτυχία ήταν τεράστια, κυκλοφόρησε σε άλμπουμ και έκανε πάρα πολύ καλές πωλήσεις. Η συνεργασία τους συνεχίστηκε και στα φιλμ Suspiria και Tenebrae, γνωρίζοντας παρόμοια επιτυχία. Η μουσική που δημιούργησαν ήταν ότι πιο τρομακτικό και απόκοσμο είχε ακούσει το ανθρώπινο αυτί μέχρι τότε. Είχε την βάση της στο progressive rock της εποχής, εμπλουτισμένο με αλλόκοτους και απόκοσμους ambient ήχους (γρυλίσματα, κραυγές, ανάσες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς) και ένα σωρό άλλα αναπάντεχα, όπως αφρικάνικα κρουστά. Μάλιστα ο Argento, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων του Suspiria, έβαζε την μουσική τους να παίζει από μεγάφωνα, για να δημιουργήσει μια μόνιμη αίσθηση άγχους και αγωνίας στους ηθοποιούς. Επίσης ο Claudio Simonetti, η ψυχή και ο κυρίως συνθέτης του γκρουπ (έγραψε και την μουσική για το Dawn of the Dead του George A. Romero) έχει πει ότι την εποχή που έγραφε αυτήν την μουσική, κλειδώνονταν στο studio που είχε στο σπίτι του, για να μην την ακούσουν τα παιδιά του και τους προκαλέσει εφιάλτες.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα soundtrack blaxploitation ταινιών, καθώς πολύ γνωστοί μαύροι συνθέτες και ερμηνευτές (Curtis Mayfield, Isaac Hayes, James Brown κ.α.) έχουν υπογράψει την μουσική, δημιουργώντας μάλιστα αξεπέραστα αριστουργήματα (Superfly, Shaft κ.α.).Τα τελευταία χρόνια όμως, έχουν βγει στην επιφάνεια μουσικές exploitation ταινιών, κυρίως ιταλικής παραγωγής, στα οποία έχουν στρέψει την προσοχή τους οι συλλέκτες (έχουν γνώση οι συλλέκτες!). Beat, Lounge, Bossa Nova, Ambient Electronic, Psychedelic και ένα σωρό άλλα είδη μουσικής μπορείτε να βρείτε στα soundtrack αυτών των υπέροχων ταινιών.
Ας ξεκινήσουμε την αναφορά μας από την μουσική που έχει γράψει ο Ennio Morricone για δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, giallo, zombie movies, soft porno (και δεν συμμαζεύεται), η οποία επανεκδίδεται, ασταμάτητα, σε αμέτρητες συλλογές τα τελευταία χρόνια.
Όμως ο αδιαμφισβήτητος άρχοντας σε αυτού του είδους τα soundtrack (μεγαλύτερος κι από τον Morricone), είναι ο Piero Piccioni, ο οποίος δημιούργησε ολόκληρη μουσική σχολή στην Ιταλία, την λεγόμενη beat μουσική. Έντυσε με τους ήχους του πάρα πολλά crime movies, από τις αρχές της δεκαετίας του 60 και για πολλά χρόνια, και είχε μάλιστα και αξιοσημείωτη διεθνή καριέρα. Μέχρι κι οι αδερφοί Κοέν χρησιμοποίησαν ένα τραγούδι του (στην ταινία ‘The Big Lebowski’).
Στα μέσα της δεκαετίας του 70, ο σκηνοθέτης Dario Argento ζητά από το συγκρότημα Goblin να γράψει μουσική για την ταινία Profondo Rosso. Η επιτυχία ήταν τεράστια, κυκλοφόρησε σε άλμπουμ και έκανε πάρα πολύ καλές πωλήσεις. Η συνεργασία τους συνεχίστηκε και στα φιλμ Suspiria και Tenebrae, γνωρίζοντας παρόμοια επιτυχία. Η μουσική που δημιούργησαν ήταν ότι πιο τρομακτικό και απόκοσμο είχε ακούσει το ανθρώπινο αυτί μέχρι τότε. Είχε την βάση της στο progressive rock της εποχής, εμπλουτισμένο με αλλόκοτους και απόκοσμους ambient ήχους (γρυλίσματα, κραυγές, ανάσες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς) και ένα σωρό άλλα αναπάντεχα, όπως αφρικάνικα κρουστά. Μάλιστα ο Argento, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων του Suspiria, έβαζε την μουσική τους να παίζει από μεγάφωνα, για να δημιουργήσει μια μόνιμη αίσθηση άγχους και αγωνίας στους ηθοποιούς. Επίσης ο Claudio Simonetti, η ψυχή και ο κυρίως συνθέτης του γκρουπ (έγραψε και την μουσική για το Dawn of the Dead του George A. Romero) έχει πει ότι την εποχή που έγραφε αυτήν την μουσική, κλειδώνονταν στο studio που είχε στο σπίτι του, για να μην την ακούσουν τα παιδιά του και τους προκαλέσει εφιάλτες.
Μιμητές των Goblin (και του Argento) υπήρξαν πάρα πολλοί (παιδική αρρώστια των Ιταλών ο μιμητισμός, ειδικά στον κινηματογράφο). Αυτός που ξέφευγε λίγο από τον μέσο όρο ήταν ο Fabio Frizzi, κυρίως λόγο της διαρκής συνεργασίας του με τον διαβόητο, μετρ του αψυχολόγητου και αψήφιστου gore, σκηνοθέτη Lucio Fulci.
Άλλος μεγάλος συνθέτης μουσικής, για τα συγκεκριμένα gernes, είναι ο Riz Ortolani, που έγραψε την αβάσταχτα lounge μουσική για το Cannibal Holocaust του Ruggero
Deodato, και για δεκάδες άλλες (εγκληματικά χαμένες) ταινίες.
Deodato, και για δεκάδες άλλες (εγκληματικά χαμένες) ταινίες.
Ένα από τα μεγαλύτερα highlight αποτελεί η μουσική της κορυφαίας ταινίας του exploitation κινηματογράφου Vampyros Lesbos, του μεγάλου Jesus Franco, που κυκλοφορεί σε ένα αξεπέραστα cult soundtrack, των Manfred Hübler(ένα από τα πολλά ψευδώνυμα του σκηνοθέτη) και Siegfried Schwab. Απαραίτητο για όλους.Εν τάχει να αναφέρουμε και τους εξής : Nico Fidenco, μουσική στην σειρά ταινιών
Black Emanuelle (με την εξωτική Laura Gemser). Peter Thomas, γερμανός συνθέτης, έγραψε μουσική για τις περισσότερες Edgar Wallace movies(κινηματογραφικό υποείδος, έτσι ονομάζονταν οι ταινίες που βασίζονταν στα έργα του βρετανού συγγραφέα Edgar Wallace)της εταιρίας Rialto Films. Bruno Nicolai, έγραψε μουσική για πολλά ιταλικά giallo και για ταινίες του Jesus Franco. Luis Bacalov, έγραψε μουσική κυρίως για spaghetti western. Ειδική μνεία στον αγαπημένο σκηνοθέτη John Carpenter, που έγραψε ο ίδιος την μουσική για πολλές ταινίες του. Η λίστα των ονομάτων είναι ατελείωτη.
Black Emanuelle (με την εξωτική Laura Gemser). Peter Thomas, γερμανός συνθέτης, έγραψε μουσική για τις περισσότερες Edgar Wallace movies(κινηματογραφικό υποείδος, έτσι ονομάζονταν οι ταινίες που βασίζονταν στα έργα του βρετανού συγγραφέα Edgar Wallace)της εταιρίας Rialto Films. Bruno Nicolai, έγραψε μουσική για πολλά ιταλικά giallo και για ταινίες του Jesus Franco. Luis Bacalov, έγραψε μουσική κυρίως για spaghetti western. Ειδική μνεία στον αγαπημένο σκηνοθέτη John Carpenter, που έγραψε ο ίδιος την μουσική για πολλές ταινίες του. Η λίστα των ονομάτων είναι ατελείωτη. 
Ξεχωριστή είναι η περίπτωση της ιαπωνίδας θεάς του exploitation Reiko Ike (Sex&Fury, Female Yakuza Tale, Girl Boss Guerilla), η οποία κάποια στιγμή έγινε και τραγουδίστρια, κυκλοφορώντας άλμπουμ γεμάτα sleazy μουσική, διανθισμένη με αναστεναγμούς, γουργουρητά και μικρές κραυγές πονου/ηδονής. Beyond obscurity καταστάσεις, με ότι συνεπάγεται αυτό. Ευτυχώς έχουν επανακυκλοφορήσει σε CD, αλλά πάλι είναι εξαιρετικά δυσεύρεστα.
Μεγάλη ζήτηση έχουν και τα soundtrack ελλήνικών ταινιών του 70. Για παράδειγμα ‘Κορίτσια στον Ήλιο’(ultra classic), ‘Παύλος Μελάς’(δεν πρόκειτε για exploitation ταινία, απλά το πιο σπάνιο και περιζήτητο ελληνικό soundtrack) και μουσική soft porno του Όμηρου Ευστρατιάδη (και άλλων) (ότι πιο cult).
Η αναζήτηση των αυθεντικών βινυλίων είναι μάλλον ένα χρονοβόρο και ακριβό σπορ(υπάρχουν βέβαια αμέτρητα εξειδικευμένα site). Ευτυχώς υπάρχουν πολλές εταιρίες, όπως η γερμανική Crippled Dick Hot Wax Records, που ειδικεύεται στην επανέκδοση τέτοιων soundtrack και συλλογών(απίστευτη η συλλογή Popshopping με μουσική από ξεχασμένες διαφημήσεις περασμένων δεκαετιών).
Search and Enjoy!
No comments:
Post a Comment